De 1e 3e weken zitten er weer op. De tijd is erg hard gegaan. Deze keer kan ik wel lekker aan de slag gaan en alle therapieën volgen. De wond van de rechterheup geneest langzaam. Gelukkig is deze wel dicht gebleven.
Ik ben afgelopen weken begonnen met oefenen in het zwembad. Het is vreemd om opnieuw te moeten leren dat de heup kan scharnieren ipv dat het vast zit en de beweging beperkt is. Na de operatie is de beweging ook wel beperkt, maar dat is omdat de spieren en pezen allemaal aan de oude stand gewend zijn en opgerekt moeten worden naar de nieuwe situatie.
Dat betekend tanden op elkaar en doorzetten. Bij de fysio zijn we aan het zorgen dat ik meer flexibiliteit krijg. Daar ben ik als oefeningen stukjes aan het lopen in de brug en met een rollator. De orthopedisch schoenmaker gaat aanstaande dinsdag de voeten weer opmeten om te kijken wat er eventueel aangepast moet worden aan de schoenen.
Bij de fitness ben ik begonnen aan het oefenen met de motomed waar ik de fietsbeweging op maak. In het begin was dat erg raar. De benen hebben 2,5 jaar die beweging niet gemaakt dus die zwalkten alle kanten op :). Nu zorgen dat die beweging weer natuurlijk aanvoelt en daar veel voor trainen. Ook ben ik daar bezig met de leg press om de beenspieren te versterken.
Op 1 september is het 6 weken na de 2e heupoperatie en dan mag ik gaan oefenen op de hometrainer. Ik verwacht dat het pittig wordt, maar als het goed gaat kan ik tenminste daar thuis ook veel op trainen.
Afgelopen weekend ben ik heel het weekend thuis geweest. Dat ging erg goed. Ik ben fysiek bijna op hetzelfde niveau als voor de operatie, daardoor is het geen probleem om het thuis te redden. Het is natuurlijk erg fijn om zo gauw weer thuis te zijn en je eigen ritme te kunnen aanhouden. Aanstaande weekend ga ik weer voor het hele weekend naar huis.
Volgende week moet ik 2 keer naar het ziekenhuis voor controle en foto’s. Helaas kan het niet op dezelfde dag, dus dat is wel vervelend. Dinsdag is er ook een teambespreking waar de voortgang wordt besproken van de opname. Ook krijg ik te horen wat de verwachting is over de duur van de revalidatie. Aan de ene kant gaat het zo goed dat ik prima in deze situatie thuis kan functioneren. Maar ik heb zelf het idee dat het nu belangrijk is om nog even door te pakken om me een echt goede start te geven in het verdere traject.
Ik hoop namelijk (en dat heb ik ook als doel) tijdens deze opname het voor elkaar te krijgen dat ik geheel onafhankelijk ben van de thuiszorg. Als ik een stukje lenigheid terug win zou dat mogelijk zijn en dat zou echt een grote overwinning zijn. Autorijden zou ook erg mooi doel zijn, maar dat moeten we nog even afwachten. Qua kracht zit het gelukkig al goed. Maar dat is waarschijnlijk nog toekomstmuziek. Ik hoop in elk geval dat ze ipv de initiële korte opname er nog 4 weken aan willen plakken. Even afwachten dus.
Gisteren met de handbike er ook op uit geweest. De handbike had ik naar Sophia gebracht zodat ik hier tussen de therapieën door ook gaan fietsen. Daarmee ben ik gisteren op bezoek gegaan bij de hematologie afdeling van het Haga waar ik de 1e 8 maanden van de ziekte opgenomen ben geweest. Was fijn om daar even op bezoek te zijn. De verpleging kende me nog en het was leuk om even bij te praten. Voor hun is het natuurlijk ook fijn om te zien hoe het met iemand gaat na al die tijd.
Al met al gaat het gewoon goed. Tuurlijk, ik loop nog niet, maar ik maak elke dag kleine stapjes. En dat samen brengt me hopelijk naar het doel om te kunnen lopen.