Afgelopen woensdag jarig geweest. Bijna ole ;). Kan me er niet toe zetten om het echt te vieren zolang ik niet beter ben. Maar er is weer een jaar bij en het was een fijne dag. Lekker grieks eten besteld en voor de rest vrij rustig gehouden.

De zaterdag daarvoor ben ik voor het eerst sinds anderhalf jaar in de supermarkt geweest. Het was die dag erg warm maar ik werd gelukkig een stuk geduwd. Eenmaal in de supermarkt was het erg veel prikkels en indrukken voor me. Heel vreemd om in een rolstoel en na zo een lange tijd weer in een drukke supermarkt terecht te komen. Wel fijn om even rustig langs de schappen te scharrelen en spulletjes te pakken waar je normaal niet aan denkt. Ik was achteraf echt uitgeput 🙂

Maandag kwam de chirurg langs om de tenen te behandelen. Hij vond het geen goed plan om echt rigureus te werk te gaan dus uiteindelijk zijn er 2 kleine nagels verwijderd en weer een stuk van de grote teennagel. Bij een teen werkte de verdoving half, maar hij mocht van mij toen toch doorgaan. Pfft. Ik snap nu heel goed dat het een beproefde martelmethode is. Het belangrijkste is dat het nu gebeurd is en nu bijna een week later is het redelijk genezen. Ik verwacht maandag gelukkig weer mijn schoenen aan te kunnen om te oefenen.

Afgelopen donderdag weer een nagesprek teamvergadering gehad. Samenvattend: het gaat goed, de aanvragen voor hulpmiddelen thuis zijn gedaan en we wachten de beslissingen af van de gemeente wat er vergoed wordt om dan te kijken over 5 a 6 weken of er dan wordt besloten dat ik naar huis ga of tijdelijk weer naar een verpleeghuis. Dus over 5 a 6 weken wordt de knoop doorgehakt.

Vandaag weer naar de supermarkt geweest. Ik wordt nog een shopaholic. Weer lekker druk en was meteen in slaap gevallen toen het bezoek weg was. Nu nogsteeds moe maar wel weer blij dat ik geweest ben.

Zoals sommige al weten heb ik al 5 weken last van mijn tenen. Ingegroeide nagels zorgen voor een hoop ellende, het doet gewoon steeds veel pijn.

Het begon allemaal toen ik niet goed meer kon oefenen met staan.  Eerst dacht men het eenvoudig te kunnen oplossen met bijknippen en een keer per dag in de biotex. Maar omdat ik ook de tijd die ik in de rolstoel zat ook toenam, kwam er steeds meer vocht in de voeten (en de tenen kwam) waardoor de problemen alleen maar erger werden.

Mijn voorstel was al gauw om het drastisch aan te pakken (zachte heelmeesters, etterende wonden) maar ze waren bang dat met mijn historie de kans op een grotere infectie nog aanwezig is. Helaas werd het plan om te zwachtelen en 4 keer per dag in de biotex. Tevens had de dokter met zijn schaar enkele nagels bijgeknipt. Het zwachtelen had spijtig genoeg het tegenovergestelde effect waardoor de tenen nog dikker werden. Ondertussen was ik al 3 weken onderweg en het ging van kwaad tot erger. Tussentijds is er een pedicure langs gekomen en die heeft ook enkele tenen behandeld. Gelukkig zijn die ook iets rustiger geworden maar het bleef lastig met het vele vocht in de tenen. Wel is het elke keer weer een verrassing hoe de verpleging mijn tenen probeert te behandelen. Iedereen heeft er een eigen mening over en dat merk je terug in hoe ze de tenen willen aanpakken. Ik blijf het lastig vinden om steeds te vragen of ze het op eenzelfde manier willen doen als de dokter had voorgeschreven.

Gelukkig werd er eindelijk besloten omdat het de therapie steeds meer in de weg zat om toch dan de chirurg in te schakelen. Die heeft afgelopen donderdag een rand van de linker grote teennagel verwijderd en gezorgd dat er met de antibiotica is gestart.

Maar ik had ook nog een rechtervoet en een grote teennagel. Helaas door een ongelukje van de verpleging is daar een deel van mijn nagel nu afgescheurd 🙁 Vandaag me de wondenronden nu wel meteen geregeld dat de chirurg op korte termijn weer langskomt om nu een stuk nagel van de rechter grote teennagel te verwijderen. Dat wordt dus weer flink met de tanden op elkaar.

Het plan voor komende dagen is vrij eenvoudig. Elke dag 2 keer in de biotex, dan met een borstel de “korsten” en velletjes eraf borstelen, als het gaat bloeden is het niet erg en dan weer betadine zalf erop. Vooral het stuk van het borstelen is een crime, voor mij en voor de verpleging want het druist nogal tegen hun gevoel in om dit te doen. Ik hoop echt dat er eens vooruitgang in komt want ik ben er wel klaar mee. Wel weer de pedicure laten komen want ik heb het idee dat mijn nagels echt snel groeien?

Om positief weer af te sluiten: De paprika’s en pepers groeien goed.  Ik krijg al bijna groene vingers :P. Ik zit op de vrijdag in een kookgroep waar we elke keer wat lekkers koken voor tussen de middag, dus binnenkort kan ik eigen oogst meenemen 🙂

Een kleine update voor de trouwe lezers:

2 weken geleden heb ik foto’s moeten laten maken van mijn heupen omdat we merkten dat de mobiliteit nog erg beperkt is en dat we niet voorbij een bepaald punt komen. Om goed te begrijpen waar dit aan ligt besloot men om foto’s te maken en extra bloedonderzoek te doen. Goedbedoeld was ik ingepland bij het ziekenhuis in Den Haag op de Sportlaan omdat dit dichterbij was en men dan direct de foto’s zou kunnen inzien bij Sophia.

Helaas duurde de reis langer dan gepland door de stad, maar uiteindelijk zijn we daar relatief snel geholpen. We kwamen aan in het ziekenhuis alleen bij de poli leek niemand er wat van af te weten dat ik zou komen, behalve de dokter die het kennelijk niet had doorgegeven 🙂 Altijd fijn, maar gelukkig opgelost. De dag erna vraagt de dokter of ik een dvd met de foto’s heb meegekregen. Die had ik niet, en toen kreeg ik te horen dat maar 1 dokter van het Sophia die foto’s kan inzien en dat ze eigenlijk toch wel de foto’s nodig hadden van de Sportlaan. En uiteraard waren die foto’s ook niet beschikbaar voor mijn vaste chirurg van LUMC, dus dat moest ook weer doorgestuurd worden. Afijn, je begrijpt wel hoe handig dit allemaal is 🙂

Gelukkig waren de bloeduitslagen goed, maar de heupen zijn niet geheel volgens plan. Wat ik begrijp van de uitleg van de arts is dat de bovenbenen teveel in de heupkop zijn gezakt waardoor de bewegingsruimte is afgenomen. Het is daardoor wel duidelijk waarom we niet verder komen, maar ook enigszins jammer want je wil toch zo mobiel mogelijk zijn.

We gaan nu gewoon verder uiteraard met de dingen die wel kunnen. Ik heb gisteren met behulp van een trippelstoel zelf een transfer kunnen maken van de oefenbank van de fysio naar de trippelstoel. Gelukkig ga ik dus nogsteeds hele kleine stapjes vooruit.

Door het vele opzitten blijft de vochtafvoer in de benen slecht. Ik heb weer erg dikke voeten en het was op een gegeven moment zo dik dat ik de nieuwe schoenen en mijn crocs niet meer aan kon. We zijn nu aan het zwachtelen en hopelijk is alles binnenkort weer een beetje normaal.

De paprika plant heeft eindelijk mini-paprika’s en de peper plant produceert ook al een goede peper. Het voetbal duurt allemaal tot erg laat, ben er veel moe door. Afgelopen nacht samen met de zuster USA-BEL zitten kijken 😛 Tot de volgende update 🙂