Vandaag is het exact 2 jaar geleden dat ik de stamceltransplantatie heb ondergaan. Ik ben dankbaar dat ik nog er ben. Het is niet gemakkelijk geweest en het blijft voorlopig zwaar maar ik ben er nog. Gelukkig kan ik weer eindelijk zelfstandig de kleine dingen doen en weer genieten van de simpele dingen.

Geniet en leef!

Helaas is de MRSA weer niet weg. De 1e 2 testen waren goed, dus ik was hoopvol dat ik er eindelijk vanaf was. Bij de 3e test bleek dat het nog in de keel zit. Erg klote dus, want dat betekend weer antibiotica en weer wachten tot ik poliklinisch mag revalideren. Ook ben ik benieuwd of het gevolgen gaat hebben voor het inplannen van een operatiedatum.

Vandaag naar het LUMC geweest en met de microbioloog gesproken. Ze gingen overleggen wat voor kuur ze nu willen geven. Daar hoor ik spoedig meer over en dan beginnen we weer. Voordeel is dat ik nu al wel weer wat langer thuis ben en al wat meer mijn draai heb gevonden. De 1e weken waren lastig en samen met de antibiotica kuur was het toen wel veel.

Ook heeft de microbioloog nog wat meer duidelijkheid gegeven over de besmettelijkheid. Ik mag mensen gewoon een hand geven 🙂 en als je gezond bent is er niks aan de hand. Dat stelt mij ook weer gerust, want ik wil natuurlijk niemand anders besmetten.

Buiten om de MRSA gaat alles wel goed. Ik maak nog kleine stapjes vooruit en het lukt me om steeds meer zelf te doen. Ook ben ik blij dat ik ook weer een hoofdstuk van de scheiding heb kunnen afsluiten met de overdracht van het huis & hypotheek. Dat geeft ook weer een stukje extra rust.

Voorlopig zal er weinig nieuws zijn, de zaken lopen allemaal nu (gemeente, VVE) en ik kijk er naar uit om de feestdagen eindelijk weer thuis te vieren 🙂