Kleine update van hoe alles gaat 🙂

In het kort: Het gaat eigenlijk best goed. Ben zelf ook verbaasd dat ik dat na zo een lange tijd weer eens kan zeggen.

Ik kan tegenwoordig makkelijk enkele uren per dag in de rolstoel zitten en het in en uit de rolstoel gaan kost een stuk minder energie dan voorheen. Ik ben druk naar het punt toe aan het werken dat ik straks zelfstandig in en uit de rolstoel kan. Het voelt nu nog erg ver weg dat doel, maar als alles zo doorgaat is het wel iets wat ik ga bereiken.

Ik heb afgelopen maandag de 1e passing gedaan voor mijn VLOS. Je merkt meteen dat de zool perfect past voor de voet. Van de rest van de schoen zijn dan 2 harde plastic mallen gemaakt waar ze weer wat streepjes op zetten om de aanpassingen te maken. De hoop is dat er volgende week een schoen klaar is, dus dat zou erg mooi zijn. Die kan ik goed gebruiken voor de oefeningen bij de fysio.

Bij de fysio heb ik namelijk een best grote stap gemaakt. We zijn aan het oefenen om te zorgen dat ik zelfstandig in en uit bed kan komen en dan de transfer naar de rolstoel te maken. Daarvoor moet ik dus ook kunnen staan. Gezien ik de pech heb gehad dat ik erg lang in bed heb gelegen en daardoor meerdere punten in de weg zitten is dit erg pittig. Gelukkig zullen straks de nieuwe schoenen hierbij helpen. Maar het belangrijkste is dat ik afgelopen week 2 seconden heb gestaan. Dus zonder de handen op het looprek te laten rusten.

Ik kan alleen maar zeggen dat het een erg goed gevoel gaf, ondanks dat het erg veel pijn deed. Nu gaan we rustig verder en zorgen dat ik dit vaker kan doen 🙂

Voor de rest gaat alles zijn gangetje. Het oefenen in het zwembad is erg fijn en we gaan oefenen om in een scootmobiel te komen. Dit is door mijn lengte een flinke uitdaging. De paprika en peper plantjes op mijn kamer groeien goed en momenteel zitten er ook gezellige mede-patienten op de afdeling. Tevens ben ik op de open dag wat oud patienten tegen gekomen die erg waren opgeknapt. Dat doet veel goed om ze zo te zien.

Dus er is een hoop gebeurd de afgelopen weken, en ik hoop natuurlijk dat dit doorzet. Soms is dat wel lastig om daar echt op te hopen door de tegenslagen die ik steeds heb ervaren, maar ik blijf knokken!