Zoals jullie in Bas zijn vorige post konden lezen valt de chemokuur erg zwaar.
Vorig weekend had Bas het idee dat hij wel naar huis toe kon om hier verder op te knappen. Maandag kreeg Bas toestemming om naar huis te gaan alhoewel het niet van harte ging. Eenmaal thuis gekomen bleek al snel dat het helemaal niet ging. Bas kon niet zelfstandig opstaan. Wat betekende dat ik hem moest ondersteunen iedere keer als hij op wilde staan. Bas is alleen wel 1 kop groter dan dat ik ben dus dat was erg lastig. Gedurende de dag werd Bas steeds vermoeider en kon hij dus ook moeilijker zijn eigen kracht gebruiken. In de avond hebben we besloten om Joep te vragen of hij bij ons kon slapen om ons te helpen indien nodig. Bas heeft Dinsdag het ziekenhuis gebeld en we zijn samen met Ricardo naar de SEH gegaan (op advies van de hematoloog). We hebben ruim 5 uur zitten wachten voordat Bas opgenomen werd op de afdeling. Zoals je zult begrijpen zijn we hier niet over te spreken en hebben we onze klacht ook kenbaar gemaakt op de afdeling.

Bas is nu al weer een aantal dagen terug in het ziekenhuis en de fysio is met hem aan de slag gegaan. Het gaat nu langzaam de goede kant op. Bas kan zelf opstaan vanaf het bed en lopen gaat ook steeds beter. Hij merkt nog wel dat in de loop van de dag zijn energie afneemt en dat alles dan lastiger gaat.

Bas heeft ook zijn haar af laten scheren. Hij kreeg steeds meer last van haaruitval en dit was toch wel erg vervelend. Mede ook omdat het ook in zijn eten e.d viel. Nu heeft hij een mooie kale kop.

Dinsdag gaan we samen naar het LUMC om uitleg te krijgen over Bas zijn stamceltransplantatie. Erg spannend omdat het nu toch allemaal wel erg dichtbij komt.

gr Femke