De beenmergpunctie is weer achter de rug. Bas heeft er net zoals de vorige keren wel weer last van gehad. Nu is het hopen dat Maandag de uitslag binnen is. Dat wist de arts en verpleegkundige niet met zekerheid te zeggen. We horen Maandag als het goed is ook wanneer de volgende chemo is.

Met Bas gaat het langzaam steeds wat beter. Wij hopen dat hij dus nog even mag genieten van het beetje energie en de hanteerbare pijn. We zijn gestopt met heel erg te letten op hoeveel Bas eet. Dit zorgt voor veel frustratie omdat hij dan “moet” eten. Nu zorgen we ervoor dat hij meerdere malen per dag wat eet. Dit gaat goed. Vanavond gaan we bij oma Jonker eten. Bas had het hier in het ziekenhuis al over dus van de week maar afgesproken met oma dat we vanavond komen eten.

Jef en Marijk zijn op vakantie. We hebben een super leuke foto van alle vrienden gekregen.
Deze hangt nu bij ons in de woonkamer aan de muur. Als ze terug zijn van vakantie zijn we weer 7 weken verder. Hoe gek het ook klinkt gaat de tijd toch wel snel. We zijn in de tussentijd al weer  bijna 1,5 maand onderweg. In het ziekenhuis hebben we begrepen dat we nog wel zeker 6 maanden zoet zijn.

Het lastige is dat alles zo onzeker blijft. Niemand kan vertellen hoe en wat. Ja er is een Hovon protocol maar ja… dat geeft ook geen enkele garantie. En daarnaast omvat het protocol tig bladzijde dus dat lees je wel maar onthouden.

Ik heb op mijn werk afgesproken dat ik naar kantoor kom als het kan. Zo niet dan werk ik thuis. Het fijne daarvan is dat ik nu ook in de avond wel eens wat kan doen. Bas kijkt dan toch meestal tv en dan kan ik achter de laptop. Volgende week is het wel mijn plan om weer naar mijn werk te gaan voor een x aantal uur.

Fingers corssed voor de uitslag van morgen.

Groetjes Femke