Afgelopen week een heftige serie op BNN gekeken, de serie Over mijn Lijk, over jongeren met een terminale ziekte maar die het helaas niet gaan redden. Heel herkenbaar. Ik vind het de moeite waard om te volgen: http://oml.bnn.nl/

Nu op naar het goede nieuws. Ik ga vanaf aanstaande vrijdag (17 oktober) definitief naar huis. Erg spannend. Afgelopen weekend ben ik ook thuis geweest en dat ging redelijk goed. Ik ben vaak helemaal op en alles is erg intensief om te doen. De simpele dingen waar je vroeger niet over hoefde na te denken moet je nu echt plannen.

Gelukkig kan ik nu mijn eigen tempo bepalen en het ook makkelijker wat langzamer aan doen. Merk wel dat ik aan het einde van de dag echt op ben. De 1e nacht helemaal alleen thuis slapen voelde ook goed.

Alles wat afgelopen maanden is ingezet om te regelen lijkt nu ook eindelijk samen te vallen. In de week van 20 oktober wordt mijn nieuwe bed geleverd, krijg ik thuiszorg (2x per dag) en start de huishoudelijke hulp. Ik kan eindelijk een punt gaan zetten achter het hele hypotheek verhaal (zonder mijn vader was dit nooit gelukt :)) en binnenkort naar de notaris gaan om de laatste stukken te tekenen. Het enige wat nog vrij traag gaat is de gemeente (aanpassen douche en elektrische deuropener portiek). Ook zal ik met de VVE nog moeten overleggen of de toegang tot de flat ook aangepast kan worden, de straat is te steil om met de rolstoel zelf op of af te gaan.

Ik ben gisteren in het LUMC geweest en heb daar gepraat met de microbioloog van de infectieziekten. De mrsa die ik heb is nog gevoelig voor een anitbioticum op basis van pillen dus daar start ik aanstaande week mee. Het is een kuur van 1 week (clindamycine & rifampicine) en daarna gaan we testen of de bacterie weg is.

Mocht dat het geval zijn dan kan er pas poliklinische revalidatie worden ingepland. Ik hoop dat het gauw kan want dat betekend dat ik dan weer kan zwemmen en naar de fitness kan.

Voor nu is het de laatste dagen in de kliniek overleven en dan thuis zijn. Een beetje met de meubels verder schuiven om alles gemakkelijk te maken en dan zien we hoe het gaat. Al het begin zal zwaar zijn maar ik verwacht na een maandje toch wel een ritme gevonden te hebben om zoveel mogelijk zelfstandig te functioneren.

Tot de volgende update 🙂