De 2de chemo zit er alweer in bij Bas. Blijft toch een spannend moment die vrijdag dat de chemo erin gaat. Ik ben altijd benieuwd wat hij er nou van merkt en hoe het voelt. Voor Bas is dit echter lastig te omschrijven. Tot op hede gaat alles redelijk goed. Bas zijn voeten lijken op die van the nutty professor. Vervelende is wel dat het ook wel pijnlijk is. Normaal masseer ik zijn voeten niet maar nu maak ik toch wel een uitzondering.

Vanavond heb ik met vrienden samen voetbal gekeken. Het is wel gezellig maar toch ook vreemd. Ben wel blij om soms dit soort uitjes te hebben. Maakt het leven ook weer wat normaler.

Knijn snapt er nog steeds niet veel van. Als mijn ouders hier zijn slaap ik in Bas zijn kamertje. Hier lijkt Knijn het niet mee eens te zijn. Dit is eigenlijk zijn domein (denkt hij). Afgelopen week had ik Bas op de speaker staan toen hij belde. Bij het zwarte mormeltje zie je dan zijn oren alle kanten op gaan en hij liep heen en weer in de gang. Ook hij zal dus blij zijn als Bas weer terug is.

Ook ik wil graag iedereen bedanken voor de kaartjes smsje whatsapjes e.d. Het is fijn om te weten dat mensen aan je denken. Ik zal niet altijd reageren omdat ik het soms ook stomweg vergeet.

Ik probeer in de tussentijd mijn eigen dingen weer op te pakken. Het ziekenhuis bezoek wordt onderdeel van mijn dag. Mijn werk ga ik langzaam aan uitbreiden. Daarnaast wil ik weer gaan sporten en ook wel eens een avond niets doen. De vermoeidheid blijft helaas. Slapen gaat iets beter maar ik ben nog steeds vroeg wakker. Dan maar soms een kort tukje doen als ik uit mij werk kom