Tijd vliegt, de afgelopen maand is goed verlopen.

Fysiotherapie, trainen en re-integratie bij werk. Het gaat allemaal goed. Natuurlijk zijn er altijd dingen die beter kunnen, maar ik ben tevreden over de voortgang gezien de situatie waar ik vandaan kom.

Gisteren iets totaal onverwachts gedaan: Ik heb autogereden!!! Ik ging kijken naar mogelijkheden om weer zelf te kunnen autorijden want ik wil graag dat stukje vrijheid terug. Ik met pa op pad naar Uitgeest (lekker om de hoek). Daar zit een bedrijf wat gespecialiseerd is voor oplossingen voor mindervaliden. Zelf probeerde ik er zo blanco mogelijk heen te gaan, want er zijn zo enorm veel oplossingen mogelijk.

Toen we daar aankwamen hebben we diverse mogelijkheden besproken (gas/remmen met knieën of handen). Er werd voorgesteld om even te passen in een Peugeot 208 zodat we konden kijken wat wel en niet ging. Hierin zat een verlengde rails zodat de stoel verder naar achteren kon bij het instappen. Hierdoor kon ik gewoon achter het stuur plaatsnemen. Het bedienen van de pedalen leek ook goed te gaan (links remmen, rechts gas) waarna de verkoper voorstelde om een stukje te gaan rijden.

Ik keek hem serieus aan met een blik of hij me nou in de maling nam of niet. Maar uiteraard zei ik ja en vreemd genoeg ging het verrassend goed. Eerst naar een parkeerterrein om te bekijken of ik goed kon remmen met links (gedoseerd) en hoe dat ging met de voeten. Dat gaf de verkoper voldoende vertrouwen om een stukje te gaan rijden op de openbare weg. (Voor de mensen die het zich afvragen, uiteraard was de verkoper ook een rij-instructeur en had de Peugeot 208 dubbele pedalen. Het bedrijf verzorgt ook rijlessen aan mindervaliden.)

Het was echt heel vreemd om weer te rijden. Ik denk dat ik voor het laatst ergens nov/dec 2012 heb gereden en had het gewoon echt niet verwacht. Ik ben er heel blij om dat het allemaal goed ging. Hierdoor is het zo veel makkelijker geworden om straks weer te kunnen rijden, want de aanpassingen hoeven een stuk minder ingrijpend te worden.

Het plan wordt waarschijnlijk om een juiste auto te vinden waar ik dus goed achter het stuur kan, verlengde rails voor de bestuurdersstoel en een systeem dat ik de rolstoel achterin kan hijsen. De paar meter kan ik overbruggen door langs de auto te lopen en dan zelf in te stappen.

Nu is het zaak om bij het CBR een rijvaardigheidstoets af te gaan leggen, en dan kijken wat het UWV kan/wil voorzien. Ik hoop voor een bruikleenauto, want mocht ik nog verbeteren kunnen we weer verder kijken. Het hele proces zal zeker wel een half jaar duren, maar de 1e stap is gezet.

Afsluitend: Blij.